Voordat ik de Kilimanjaro ging beklimmen, heb ik veel informatie op internet opgezocht. Er zijn genoeg (zeer uitgebreide) reisverslagen te vinden op internet, dus ik zal het kort en bondig houden (spoiler: dat is mij toch niet gelukt…). Wat ik in de reisverslagen niet kon vinden is welke kleding je per dag aan hebt. Daarom noem ik in dit verslag óók welke kleding ik elke dag aan had. Alle kleding heb ik afzonderlijk beschreven in het artikel ‘De Kilimanjaro beklimmen: wat zat er in mijn backpack en daypack?‘

Ondertussen heb ik al heel veel informatie gedeeld over het beklimmen van de Kilimanjaro. Als je nieuwsgierig bent naar meer informatie kun je alles lezen in deze artikelen:
- De Kilimanjaro beklimmen: zo heb ik mij voorbereid + praktische zaken
- De Kilimanjaro beklimmen: wat zat er in mijn backpack en daypack?
- De Kilimanjaro beklimmen: random tips
- De Kilimanjaro beklimmen: verlenging op Zanzibar + hotels waar ik sliep
- De Kilimanjaro beklimmen: hoeveel heeft het in totaal gekost?
- De Kilimanjaro beklimmen: dagverslag Machame route + wat had ik aan
De Machame route
Er zijn een aantal routes die je kunt lopen naar de top van de Kilimanjaro. Ik wilde graag de Machame route lopen omdat ik hier goede verhalen over hoorde. De Machame route duurt in totaal zeven dagen, waarvan je 5,5 dag omhoog naar de top gaat en 1,5 dag afdaalt naar de voet van de berg. In totaal is de afstand zo’n 60 kilometer, wat uitkomt op +- 9km wandelen per dag.

Dag 1: naar Machame Camp (2.835m)
Op de eerste dag loop je vanaf de gate naar Machame Camp, dit is ongeveer 11km. Ik had verwacht dat je geleidelijk aan omhoog loopt, maar daar had ik mij goed in verkeken. Het eerste stuk gaat namelijk meteen al stijl omhoog. De gids zei steeds ‘pole pole’, wat betekent dat je langzaam moet lopen. Je loopt echt héél langzaam, stapje voor stapje. Zo heb je in ieder geval genoeg tijd om goed om je heen te kijken en alles op je te laten inwerken 🙂

De hele weg tot aan het eerste kamp loop je door tropisch regenwoud. In het begin zijn de bomen nog erg hoog, maar naarmate je dichter bij het kamp komt worden de bomen steeds lager. De weg begint heel breed zodat het voor auto’s nog mogelijk is om een stuk naar boven te rijden. Op een gegeven moment gaat de weg over in een wandelpad. Voor een deel bestaat het wandelpad uit grote traptreden. De weg is helemaal niet lastig en erg goed te lopen. Dit stuk zou je makkelijk op sportieve schoenen kunnen lopen, maar iedereen loopt de hele week op bergschoenen. De meeste porters beklimmen sowieso de berg op sportschoenen…
We begonnen met heerlijk warm weer onder aan de berg. Naarmate we steeds hoger kwamen werd het wel ietsje kouder. De laatste kilometer begon het een beetje te miezeren en moesten we een regenjasje aandoen. Mijn regenjas bleek alleen toch geen regenjas 😛 Gelukkig bleef het bij miezeren en waren we al bijna op het kamp.
We zijn om 12.15u gestart bij de gate en kwamen om 17.30u bij het kamp aan. In totaal hebben we dus iets meer dan 5 uur gelopen op de eerste dag.
De eerste dag had ik een 3/4 hardlooplegging aan, een sportshirtje met korte mouwen, een dun vestje om aan te doen als het ietsje kouder werd en een ‘regenjasje’.

Dag 2: naar Shira Cave Camp (3.750m)
Op de tweede dag word je al vroeg wakker gemaakt, namelijk om 6.30u. In totaal loop je zo’n 5km, maar dit keer ga je meer klimmend omhoog. Je moet over grote rotsblokken heen wat iets meer conditie vereist dan op de eerste dag. Maar als je langzaam blijft lopen is dit weer prima te doen! Ondertussen heb je een heel mooi uitzicht over de vallei. Kijk dus vaak achterom, want dan zie je de prachtige omgeving met uitzicht op Mount Meru.

Na een tijdje klimmen kom je op een pad uit dat wat vlakker is en hoef je niet meer te klimmen. Uiteindelijk bereik je Shira Cave Camp. We vertrokken ’s ochtends rond 8u en kwamen om 12.15 aan op het kamp. In totaal hebben we dus iets meer dan 4 uur gewandeld.
Omdat we zo vroeg op het kamp aankwamen, hebben we nog een korte wandeling van een half uurtje gemaakt naar een iets hoger gelegen punt. Hier zijn we een kwartiertje gebleven zodat je lichaam kan wennen aan de hoogte. Daarna zijn we weer afgedaald naar het kamp.

Ik kon duidelijk merken dat we vandaag hoger kwamen, want het begon kouder te worden. Tijdens het klimmen krijg je het warm, maar op het kamp zat je in de wolken en daarom was het een stuk kouder. De tweede wandeldag had ik een 3/4 hardlooplegging aan met daar overheen een lange hardlooplegging. Verder droeg ik een hardloopshirtje met korte mouwen. Later op de ochtend toen we in de wolken liepen heb ik een hardloopshirt met lange mouwen over mijn andere shirt getrokken. Ook heb ik een sjaal omgedaan en een petje op tegen de zon onderweg.
Dag 3: naar Lava Tower (4.600m) en Baranco Camp (3.900m)
’s Ochtends werd ik wakker en lag er ijs op de tent! Zo koud wordt het hier dus ’s nachts. Maar als je de rits opendoet en de opening van je tent naar de vallei is gekeerd, zit je boven de wolken en heb je fantastisch mooi uitzicht op Mount Meru.

Deze dag was een van mijn favoriete dagen op de berg, je loopt in totaal zo’n 10km. We liepen over een plateau waar je prachtig uitzicht had op de top van de Kilimanjaro. Onderweg zijn we heel vaak gestopt om elke keer weer mooie foto’s te maken. Het eerste deel wanneer je over het plateau loopt is voornamelijk vlak en is begroeid met lage struiken. Daarna ga je een helling op richting Lava Tower en houdt de begroeiing op.


Vlak voor Lava Tower begon ik te merken dat we hoger kwamen en mijn hoofd heel licht pijn begon te doen. Ook had ik wat pijn in mijn nek en rug. Uiteindelijk bleek ik mijn tas te zwaar bepakt te hebben, wat onder andere de oorzaak was van de hoofdpijn. Op Lava Tower stonden een aantal porters ons op te wachten met een heerlijke warme soep en lunch. Eenmaal op die hoogte begon ik mij weer beter te voelen.

Na Lava Tower ga je een stuk afdalen. Hiervoor is het handig om je wandelstokken te gebruiken. Op weg naar Baranco Camp begon ik wel echt hoofdpijn te krijgen. Alleen naar beneden kijken en mijn nek stilhouden hielp om de pijn te verzachten. We zijn nog een aantal watervallen gepasseerd, maar ik had niet meer de boehoeft om daar een foto van te nemen. Ik wilde alleen nog maar mijn hoofd stilhouden. Uiteindelijk duurde het nog 2 uur voordat we in het kamp aan kwamen. Daar nam ik een Ibuprofen en een half uur later was de hoofdpijn volledig verdwenen en is dit nooit meer terug gekomen 🙂
Op Baranco Camp hadden we (wederom) een heel mooi uitzicht. Toen we op het kamp aankwamen was het bewolkt, maar aan het einde van de middag trokken de wolken weg en hadden we een adembenemend mooi uitzicht op de top van de Kilimanjaro. Wanneer het donker is kun je in de vallei in de verte lichtjes zien van de dorpjes.

Ook vandaag werden we gewekt om 6.30u en zijn we gestart met wandelen iets na 8.00u. Lava Tower hebben we bereikt om 13.00u. Om 16.00u kwamen we aan in Baranco Camp. Dit was een lange wandeldag van in totaal 8 uur. We hebben er relatief langzaam over gedaan, mede door de vele stops in het begin om mooie foto’s te maken. Maar we merkten ook dat het zwaarder werd door de hoogte, waardoor we iets langzamer hebben gelopen.
Vandaag had ik mijn tas dus te zwaar bepakt… Ik had weer mijn 3/4 hardlooplegging + lange hardlooplegging aan. Voor mijn bovenlichaam had ik een hardloopshirtje zonder mouwen aan als thermohemdje. Daar bovenop had ik een hardloopshirtje met korte mouwen aan én een hardloopshirt met lange mouwen. Drie shirtjes in totaal dus. Later op de dag heb ik ook nog een fleecevest aangedaan tegen de kou. Daarnaast had ik ook nog mijn winterjas mee in mijn tas, maar niet nodig gehad. Vanaf deze dag heb ik mijn dikke bergsokken aan gehad. Ook had ik een sjaal om en wisselde ik een petje af met een muts.
Dag 4: naar Karanga Camp (3.960m)
Het kamp waar je slaapt kijkt uit op een hele hoge rots, daar ga je vandaag overheen. Het is een hele steile rots waar je ongeveer 2 uur over doet om de top de bereiken. Niet alleen de beklimmers, maar ook alle porters gaan over hetzelfde pad. Het is dus erg druk en vaak moet je op elkaar wachten. Maar dit zijn ook de momenten waardoor je even op adem kunt komen en weer van het uitzicht kunt genieten (als de wolken soms wegtrekken).


Boven op de rots neemt iedereen pauze om even op adem te komen. Het stuk dat we vanaf daar gewandeld hebben was net een maanlandschap. De ene keer was het mistig, maar soms begon de zon er weer doorheen te schijnen. Je loopt door een gebied waar alleen maar stenen zijn en nauwelijks nog begroeiing is.
Uiteindelijk kom je na ongeveer 5km wandelen aan op Karanga Camp. Dit is een heel uitgestrekt kamp en kan ik mij verder niet veel van herinneren (door de hoogte?). We vertrokken die dag voor 8.00u met lopen en ik heb geen idee hoe laat wij aankwamen op het kamp. Ik denk dat we zo’n 5 uur gewandeld hebben, dus we kwamen rond het begin van de middag in het kamp aan.

Deze dag had ik weer dezelfde laagjes aan als de vorige dag (maar wel schone shirtjes hoor 😉 ). Dus een 3/4 legging + lange legging. Shirtje zonder mouwen + shirtje korte mouwen + shirt lange mouwen + later op de dag een fleecevest (met capuchon). Ook had ik weer een muts en sjaal op/om. Op het kamp heb ik mijn dikke jas aangedaan, maar onderweg had je dit niet nodig.
Dag 5: naar Barafu Camp (4.673m)
Vandaag loop je zo’n 4 kilometer naar het laatste kamp voordat je naar de top van de Kilimanjaro gaat! Dit vond ik best een beetje spannend, want ga ik last krijgen van hoogteziekte? De hele dag loop je door hetzelfde type landschap: alleen maar stenen en rotsen. Toch ziet het erg mooi uit en kun je vaak kilometers ver kijken (wat het een uitdaging maakt om achter een bosje te plassen 😛 ). Het landschap is redelijk te vergelijken met dat van de afgelopen twee dagen.

Deze wandeldag vond ik niet heel zwaar maar toch wel vermoeiend. De wandeling was niet moeilijk, maar je merkt dat je lichaam moet wennen aan de hoogte. Net voordat je Barafu Camp bereikt, moet je nog een stuk klimmen langs een steile wand. Ik merkte dat ik het hier moeilijk mee had en vaak op adem moest komen. Ook kon ik het soms heel erg warm krijgen en heb ik mijn sjaal en muts afgedaan, om dit 5 minuten later weer om/op te doen. Dit herhaalde zich tot we het kamp bereikt hadden…

De vorige kampen hadden vaak een mooi uitzicht op de top of op een vallei, maar dit kamp was minder mooi. Alle tenten stonden dicht op elkaar en je hoorde veel lawaai van alle mensen die er kampeerden. Het kamp staat boven op een ‘ridge’ waardoor het er heel hard waait.
Het avondeten is al vroeg zodat je vroeg kunt slapen. Ik vond het deze dag lastig om in slaap te komen. Door de hoogte slaap je sowieso al moeilijker, maar ook door alle geluiden om je heen en natuurlijk de spanning die je voelt voor de nacht naar de top. Uiteindelijk heb ik muziek op gedaan en ben af en toe in slaap gedommeld. ’s Avonds word je dan om 23.00u wakker gemaakt en gaat de beklimming beginnen!
Vandaag vertrokken we vroeg, namelijk rond 7.30u, zodat we ook vroeg in het Barafu Camp zouden aankomen. Uiteindelijk kwamen we daar al om 11.30u aan. In totaal hebben we die dag dus 4 uur gewandeld.

De vijfde wandeldag heb ik bijna hetzelfde aangehad als op de vierde wandeldag. 3/4 legging + lange legging. Aan het eind van de wandeling leek het alsof het elk moment kon gaan regenen. Toen heb ik een regenbroek over de leggings aangetrokken. Verder had ik aan: een shirtje zonder mouwen + shirtje korte mouwen + fleeceshirt lange mouwen (met capuchon). Dit keer heb ik geen fleecevest aangehad, maar heb ik de hele dag mijn dikke winterjas aangehad.
Dag 6: naar Uruhu Peak (5.895m) en Mweka Camp (3.100m)
Om 23.00u ’s avonds werden we al wakker gemaakt voor ons ‘ontbijt’ en kregen we weer de ‘overheerlijke’ pap voorgeschoteld en wat broodjes. Ik was toch wel een beetje zenuwachtig merkte ik. In de tent hoorde ik namelijk dat het buiten ijzelde, want je hoorde steeds getik tegen de tent aan. Om 23.00u zag ik inderdaad dat het een beetje wit was op het kamp en het sneeuwde in combinatie met harde wind. We zouden dus in een sneeuwstorm naar de top gaan lopen…
Sowieso was ik al van plan om mij warm aan te kleden, maar door de sneeuwstorm heb ik mij nog warmer aangekleed. Om 0.00u vertrokken we met drie gidsen. De dag vooraf stelde onze hoofdgids voor om een van de porters ook als gids mee te laten wandelen naar de top, omdat we ook met drie beklimmers waren. Als er namelijk iemand halverwege zou besluiten om terug te keren, dan moest er een gids mee afdalen. Wanneer later nog iemand zou stoppen, dan betekende dat dat de derde beklimmer de top ook niet zou halen. Daarom hebben we van zijn aanbod gebruik gemaakt en hadden we elk een eigen gids tot ons beschikking.
Eenmaal buiten de tent merkte ik al dat ik het bloedje heet had. We liepen het kamp uit, weer stapje voor stapje. Vooral de eerste twee uur (?) vond ik zwaar. Er was voor mijn gevoel niet echt een duidelijk pad en gingen over grote rotsblokken heen. Hierdoor moest je steeds een wat hogere stap zetten en je handen gebruiken om op een rotsblok te komen. Ik kreeg het zo warm dat ik een sjaal en sneeuwbril heb afgedaan. De wind stond gelukkig in onze rug en af en toe was het juist heerlijk verkoelend om wat sneeuw tegen je gezicht aan te voelen.
Maar goed, we liepen dus op de rotsblokken. In Nederland of waar dan ook ter wereld had dit waarschijnlijk niets voorgesteld en was ik er zo fluitend overheen gewandeld. Maar op deze hoogte is dat wel anders. Elke keer dat je van tevoren zag dat er een verhoging aan kwam, zette je de hoge stap en was ik helemaal buiten adem. Ik moest weer even op adem komen en rustig doorwandelen. Totdat je de volgende hoge stap aan zag komen. Dan moest ik mij weer even mentaal voorbereiden, zette de stap, om vervolgens weer buiten adem te zijn. Dit was een heel raar gevoel!
Na deze rotsblokken kom je op een zigzag pad uit. Je loopt nog steeds in het pikdonker met je zaklamp op. Dit zigzag pad duurt heel lang en omdat je in het donker loopt is er niet veel te zien. Voor je en achter je zie je in het donker allemaal zaklampjes in de verte. Dat is wel heel mooi om te zien. De uren dat ik op dit pad liep heb ik mij vooral geconcentreerd op mijn ademhaling. Op een gegeven moment had ik een fijn loop- en ademhalingsritme te pakken. Op dat moment ging de tijd heel langzaam, maar achteraf vond ik dat de tijd toch best snel is gegaan.

Onderweg neem je een aantal keer een kleine pauze en geven de gidsen je wat warm water om te drinken. Maar je stopt nooit langer dan 2 minuten vanwege de kou. Vooral tijdens de korte pauzes merkte je pas hoe koud het eigenlijk was. Iets uit je tas pakken was al lastig, omdat de mouwen van mijn jas helemaal bevroren waren. Bij elke beweging die ik met mijn arm maakte hoorde ik mijn jas kraken van het ijs dat erop zat. Af en toe stopte het met sneeuwen en gingen de wolken een beetje weg. Op die momenten konden we de volle maan zien en hoopten we dat de wolken weg zouden blijven. Maar helaas begon het elke keer weer te sneeuwen.
Na een paar uur wandelen merkte ik dat ik toch wel vermoeid raakte en mijn rug en nek pijn begonnen te doen van mijn tas. Gelukkig bood de gids aan om mijn tas te dragen, dit was zo’n opluchting! Ik kreeg meteen weer een beetje energie en voelde mij weer een stukje beter zonder tas op mijn rug, terwijl ik de tas helemaal niet zwaar bepakt had.
Op een gegeven moment begint het steeds ietsje lichter te worden. Helaas hebben we niet de zonsopkomst kunnen zien, omdat het helemaal bewolkt was. Aan het eind van het zigzag pad kom je uit bij Stella Point en ben je er bijna! Hier hebben we heel kort gezeten om even uit te rusten en te vieren dat we het zwaarste deel hebben gehad. We kregen weer een warme kop thee en een snack om weer wat energie op te doen.

Van Stella Point naar Uhuru Peak is het ongeveer een uur lopen over een pad dat nog omhoogloopt, maar niet meer zigzaggend. Onderweg schijn je hele mooie uitzichten te hebben, maar die heb ik dus niet kunnen zien. Zo jammer! Onderweg kom je allemaal mensen tegen die net de top hebben behaald. Veel mensen herken je wel, omdat je die de afgelopen 5,5 dag al vaker bent tegen te komen. Je wenst elkaar allemaal succes of feliciteert elkaar met het behalen van de top. Nu ben je er echt bijna!
En dan kom je steeds dichter en dichterbij en zie je in de verte het hoogste punt van Afrika, Uhuru Peak! Voor het bord staan een aantal mensen te wachten, want iedereen wil natuurlijk op de foto met het bord. Daar sta je dan! Dit moment heb ik heel bewust meegemaakt en kan ik nog heel helder voor mij halen. Ik herinner mij nog dat ik me eigenlijk best wel goed voelde, vol energie. Wat een tocht naar de top, maar zo waard!

Het is erg koud op de top (duh), wat ik vooral merkte toen ik mijn camera ging pakken. Ik had twee handschoenen/wanten over elkaar heen aan. Deze heb ik beide afgedaan (nu denk ik, waarom heb ik niet alleen de wanten afgedaan?) om de batterij in mijn camera te doen. Dat lukte aardig, totdat ik mijn handschoenen en wanten weer aan ging doen… Want ik voelde dat er iets niet goed zat, maar ik wist niet precies wat. In die ene minuut dat ik mijn handschoenen/wanten uit had zijn mijn vingers al zo koud geworden dat ik er nauwelijks gevoel in had. Uiteindelijk heb ik tot aan de afdaling niets gevoeld in mijn vingers en bleken twee vingers verkeerd in m’n handschoen te zitten…
Omdat ik de hele weg naar de top sneeuw had, zat er allemaal sneeuw vastgevroren aan mijn muts en zelfs aan mijn wimpers zaten kleine ijspegeltjes! Zoals je op de foto ziet had ik mijn capuchon nog op, want deze zat zo erg vastgevroren dat ik hem niet meer af kreeg.
Op Uhuru Peak blijf je maar heel kort en wandel je weer terug naar Stella Point. Daar neem je nog snel een foto om vervolgens heel lang af te dalen naar het kamp. Van meerdere mensen had ik al gehoord/gelezen dat de afdaling zwaar was en ik vond dit inderdaad niet leuk! Afdalen doe je via een ander pad met alleen maar grind. Hierdoor zak je steeds weg en ben je meer naar beneden aan het ‘skiën’. Ik vond de afdeling heel lang duren. De weg omhoog loop je zo langzaam en zigzaggend, dat ik had verwacht dat je redelijk snel bij het kamp terug zou zijn. Maar hier had ik mij in verkeken.
Terug bij het kamp stond de lunch klaar. Daarna hadden we zo’n 1,5 uur tijd en werd ons geadviseerd om vooral niet te gaan slapen. Dus wat heb ik gedaan? Ik ben gaan slapen. Het is natuurlijk onmogelijk om na zo’n korte/slechte nacht en zoveel beleefd te hebben niet moe te zijn. Na een kort dutje zijn we verder gaan afdalen.
Ook deze afdaling duurde heel erg lang. Afdalen is blijkbaar niet zo mijn ding, maar volgens mij vindt niemand het afdalen leuk. Je moet constant goed opletten waar je je voeten en wandelstokken neerzet en je knieën ga je op een gegeven moment voelen. Ondertussen ging de sneeuw over in regen en heeft het de hele weg naar beneden alleen maar geregend.

Uiteindelijk kwamen we aan in het Mweka Camp. Ik heb hier niet eens meer foto’s van genomen en heb ook geen idee hoe laat we daar zijn aangekomen, maar dat moet ergens halverwege de middag geweest zijn. Na aankomst heb ik kort geslapen, gegeten en weer verder geslapen.
Deze dag loop je ongeveer 5km naar de top (+- 7uur) en 12km naar Mweka Camp (+-5 uur). Naast dat je nauwelijks zal slapen de nacht ervoor, is het ook nog eens een hele lange wandeldag. Maar ik had vanaf dag 1 alleen maar de top in mijn hoofd en heb geen moment aan de afdaling gedacht. Het heeft totaal geen zin om al op te zien tegen de afdeling, afdalen moet je namelijk sowieso 😉
En wat had ik vandaag aan? Heel veel. Voor mijn benen (weer) 3/4 legging + lange legging + skibroek + regenbroek. Aan mijn voeten had ik 1 paar sokken. Voor mijn bovenlichaam shirtje zonder mouwen + shirtje korte mouwen + thermoshirt lange mouwen met capuchon en col + fleece vest + wintersport jas. Daar overheen had ik ook nog een sjaal aan. De eerste paar minuten had ik het al veel te warm! Dus heb ik mijn sjaal afgedaan en mijn jas een beetje open. Maar kleed je liever veel te warm dan te koud, laagjes uit/af doen kan altijd nog. Verder had ik nog een muts op en een skibril in verband met de sneeuw. Ook de skibril heb ik af gedaan ter verkoeling en omdat de wind in onze rug zat. Verder nog handschoenliners + wanten + handwarmers.
Op weg naar Mweka Camp heb ik 3/4 legging + lange legging + regenbroek aan gehad. Boven weer shirtje zonder mouwen + shirt met korte mouwen + shirt lange mouwen + winterjas + poncho.
Dag 7: naar Mweka Gate (1.640m)
Op de laatste dag komen alle porters en gidsen nog samen, zingen samen voor de groep, worden de fooien verdeeld en de kledingstukken die iedereen achterlaat. Ik heb hier meer geschreven over hoe dit in z’n werk gaat.
Na deze ceremonie ga je richting de gate. Je bent iets korter naar beneden aan het wandelen dan op dag 6, ongeveer 4 uur (10km). Dit is niet heel anders dan het afdalen de dag ervoor. Je loopt over een pad met grote treden naar beneden. Niet zozeer hoge treden, maar wel hele uitgestrekte treden. Dit loopt voor een groot deel door tropisch regenwoud.

Uiteindelijk bereik je de gate, schrijf je je uit op de berg en ontvang je je certificaat dat je op de top van de Kilimanjaro hebt gestaan!
Vandaag had ik hetzelfde aan als op de afdeling de dag ervoor. Dus 3/4 legging + lange legging + regenbroek. Boven shirtje zonder mouwen + shirt met korte mouwen + shirt lange mouwen + winterjas + poncho.
Hoop dat je iets aan deze informatie gehad hebt of dat je het leuk vond om te lezen. Als je meer over mijn ervaring van het beklimmen van de Kilimanjaro wil lezen, kun je verder lezen in de volgende artikelen:
- De Kilimanjaro beklimmen: zo heb ik mij voorbereid + praktische zaken
- De Kilimanjaro beklimmen: wat zat er in mijn backpack en daypack?
- De Kilimanjaro beklimmen: random tips
- De Kilimanjaro beklimmen: verlenging op Zanzibar + hotels waar ik sliep
- De Kilimanjaro beklimmen: hoeveel heeft het in totaal gekost?
- De Kilimanjaro beklimmen: dagverslag Machame route + wat had ik aan

Hey Claudia!
Erg mooi om dit alles te lezen, ik ga over een aantal weekjes een poging doen om de top te halen van de Kilimanjaro!
Ik ben wel benieuwd naar je ademhalingstechnieken die je van de yoga had geleerd? Hoe werkt dit, en waar dient het precies voor?
Groetjes Teun
Hi Claudia,
wat een leuk verslag heb je gemaakt over de Kilimanjaro. Heel inspirerend, dank hiervoor.
Groet Christa