De Kilimanjaro beklimmen: zo heb ik mij voorbereid + praktische zaken

In oktober 2018 heb ik de Kilimanjaro in Tanzania beklommen. Het was een fantastische ervaring waar ik nog regelmatig aan terug denk. Voordat ik vertrok heb ik een hoop vragen gegoogled. Welke maanden kun je het best de top beklimmen? Welke kleding moet ik allemaal meenemen? En hoe kan ik mij het best voorbereiden? Ik vond het lastig om op al mijn vragen antwoorden te vinden. Daarom wil ik mijn ervaring en tips & tricks met je delen zodat je perfect voorbereid de berg op gaat.

Omdat ik zoveel te vertellen heb over de Kilimanjaro, heb ik het verdeeld in een aantal onderwerpen:

De Kilimanjaro beklimmen: zo heb ik mij voorbereid + praktische zaken
De Kilimanjaro beklimmen: wat zat er in mijn backpack en daypack?
De Kilimanjaro beklimmen: random tips
De Kilimanjaro beklimmen: verlenging op Zanzibar + hotels waar ik sliep
De Kilimanjaro beklimmen: hoeveel heeft het in totaal gekost?
De Kilimanjaro beklimmen: dagverslag Machame route + wat had ik aan

Waarom de Kilimanjaro?

Een aantal jaar geleden las ik een boek waarin een vrouw een aantal bucketlist items ging volbrengen. Een van deze items was het beklimmen van de Kilimanjaro. Het klonk wel stoer om dat te doen. Veel van het boek is mij niet meer bij gebleven, maar ergens is de Kilimanjaro in mijn hoofd blijven zitten.

Ik ben groot fan van Afrika en ben daarom al meerdere keren naar Afrika afgereisd. Een aantal jaar geleden ben ik ook in Tanzania geweest en reed ik langs de Kilimanjaro. Ik zat in een busje en de gids vertelde dat op rechts de Kilimanjaro te zien was. Helaas heb ik het niet gezien… Ik zat aan de linkerkant van het busje en de top zat vrijwel volledig verstopt achter de wolken. Mijn eerste ‘ontmoeting’ met Mount Kili was dus niet om over naar huis te schrijven.

In de jaren die volgden heb ik meerdere keren gekeken naar reisorganisaties die een beklimming aanboden, maar nooit doorgezet. In 2018 sprak ik iemand die de top van de Kilimanjaro heeft gehaald. Hij had zulke leuke verhalen, dat het begon te kriebelen. Ik ging googlen naar nog meer verhalen, zag foto’s van mensen en dacht: als zij het kunnen, kan ik het ook! Waar wacht ik nog op, waarom ga ik niet nu? En zo boekte ik de reis.

Kilimanjaro Machame route dag 3 uitzicht

Reisorganisatie

Het was mij nogal een wirwar aan organisaties die reizen naar de Kilimanjaro aanbieden. Voor mij waren een aantal dingen belangrijk:

Ik wilde de Machame route wandelen. Op internet las ik dat deze route het langs duurt, namelijk 7 dagen. Dit betekent dat je meer acclimatisatie dagen hebt, waardoor de kans groter wordt dat je de top zal halen.
Ik ging alleen en wilde daarom graag een groepsreis boeken met andere mensen. 7 dagen alleen wandelen zag ik niet zo zitten en wilde een beetje gezelligheid om mij heen.
Ik wilde graag een Nederlandse groepsreis. Ik spreek goed Engels en voel mij daar ook comfortabel bij, maar Engels spreken kan soms vermoeiend zijn en is soms toch zoeken naar de juiste worden. Aangezien dit niet een rustige strandvakantie is, maar ik waarschijnlijk steeds vermoeider raak, wilde ik gewoon Nederlands kunnen spreken.
Ik wilde graag in september of oktober de berg op. Ik las dat dit een goed seizoen is om de top te bereiken, al loopt eind oktober het seizoen af.
Ik wilde een organisatie die ook goed is voor de porters, de mensen die onderweg het eten meenemen, de tenten op hun hoofd mee sjouwen en jouw backpack. Dit is natuurlijk lastig om te beoordelen via internet, maar een aantal organisaties kon ik hierdoor uitsluiten.

Uiteindelijk kwam ik uit bij de organisatie Explore Tanzania. Deze organisatie wordt gerund duur twee vrouwen die zelf regelmatig in Tanzania zijn. Ik vond ze erg behulpzaam en kon regelmatig telefonisch met mijn vragen bij hun terecht. De reisorganisatie waar Explore Tanzania de reis bij inboekt heet The African Walking Company. Daarnaast heeft Explore Tanzania ook mijn dagen na afloop op Zanzibar geregeld, waar ik hier meer over vertel.

Bij bijna alle organisaties zitten al een aantal hotelovernachting inbegrepen in de reissom, zo ook bij Explore Tanzania. In totaal zaten er twee hotelovernachtingen bij aankomst inbegrepen en een overnachting bij terugkomst. De prijs die ik heb betaald voor het beklimmen van de Kilimanjaro inclusief de hotelovernachtingen en transfers was €2.410. Als je benieuwd ben hoeveel ik betaald heb voor de totale reis, kun je dat in dit artikel terug lezen. Daarin heb ik alle kosten op een rijtje gezet.

In eerste instantie boek je de reis bij Explore Tanzania als optie. Vervolgens nemen zij contact op met The African Walking Company om te checken of de reis doorgaat en er nog plek is in het hotel. Nadat ik te horen kreeg dat de reis definitief was, heb ik direct mijn vliegticket geboekt.

Vliegticket

De dagen voor het boeken van de reis heb ik de vliegtickets in de gaten gehouden. Het vliegticket heb ik geboekt via KLM. De heenvlucht was een directe verbinding van Amsterdam naar Kilimanjaro. De terugvlucht ging via Zanzibar met Kenya Airways naar Nairobi. Op Nairobi airport ben ik overgestapt op een Kenya Airways vlucht naar Amsterdam. Het vliegticket heb ik 2,5 maand voor vertrek gekocht en kostte in totaal €828,17.

Ik kan je aanraden om een directe vlucht naar Kilimanjaro Airport te boeken. Daar kom je ’s avonds aan en ben je vrij snel in je hotel. Zo kom je redelijk uitgerust in je hotel aan, want de dagen daarna zul je minder uitgerust zijn 😉

Fysieke voorbereiding

Zoals ik eerder al schreef ben ik redelijk sportief. Ik doe zo’n 1-3 keer per week aan hardlopen en ook 1-3 keer per week aan yoga.

Hardlopen vind ik heerlijk, maar hou ik wel bij korte afstanden. Meestal loop ik afstanden tussen de 4 en 7 km met korte versnellingen tussendoor en wandelpauzes. Voordat ik de Kilimanjaro ging beklimmen heb ik een 5km hardloopwedstrijd volbracht in 27.55 minuten. Ik was tevreden met mijn tijd 😊

Daarnaast doe ik graag yoga en doe dan voornamelijk vinyasa yoga lessen, wat ik vaak voor de grap spierballen-yoga noem. Dit zijn lessen van 75 minuten waarbij een les meestal uit 4 delen bestaat (ik ben geen yoga expert/docent, dus dit is puur op mijn ervaring van de lessen gebaseerd 😊). De les start met een warming up, gevolgd door een ‘flow’ van yoga poses waarbij je regelmatig in plank houding staat en je buikspieren gebruikt. Vervolgens zijn er vaak balans oefeningen of poging tot een moeilijkere pose, met tot slot een rustiger stukje of cooling down. Tijdens yoga leer je goed op je ademhaling te letten. Je merkt vaak dat je bij bepaalde poses je ademhaling aanpast of je lichaam verkrampt. Ik denk dat de oefeningen die we doen bij yoga mij enorm geholpen hebben bij het beklimmen van de Kilimanjaro en leg hier uit waarom.

Heb ik mij verder nog fysiek voorbereid op de Kilimanjaro? Het eerlijke antwoord is nee. Eigenlijk niet. Ik ben vrij onvoorbereid de berg op gegaan in dit opzicht. Ik wist dat mijn conditie prima was, wat mij voldoende vertrouwen gaf. Daarnaast las ik dat de route zo’n 60km is, dat betekent dus gemiddeld 9km per dag wandelen. Ook dat zag ik niet als probleem. Nadat ik mijn bergschoenen had gekocht heb ik nog twee of drie keer deze schoenen ingewandeld, maar dit waren altijd korte stukjes van zo’n 3-5km. Over mijn schoenen vertel ik meer in het artikel ‘wat zat er in mijn backpack en daypack?‘

Aankomst in Tanzania

De reis is geboekt, vliegticket is betaald en tas is gepakt. Zo stond ik 17 oktober 2018 op Schiphol te wachten op mijn vlucht met KLM naar de Kilimanjaro. De vlucht vertrok om 10.35u en landde om 20.00u uur op Kilimanjaro Airport. Er is 1 uur tijdsverschil tussen Nederland en Tanzania, dus van een jetlag kun je niet spreken. Op Kilimanjaro Airport stond een transferbusje met chauffeur op mij te wachten. De eerste twee nachten zou ik slapen in Arusha, zo’n uur rijden vanaf de luchthaven.

Arusha ligt op een hoogte van 1.400 meter. Het is handig om al op een hoger gelegen gebied te overnachten, zodat je lichaam alvast kan wennen aan de hoogte. De meeste organisaties zorgen voor overnachtingen in Arusha, dit ligt op ongeveer een uur rijden van het startpunt van de Machame route. Je kunt ook slapen in het stadje Moshi. Moshi ligt dichter bij het start- en eindpunt van de Machame route, waardoor je korter naar het start- en eindpunt hoeft af te leggen in een busje.

Overnachtingen in Arusha

In Arusha sliep ik in Moivaro Coffee Plantation Lodge. Rond een uur of 21.30u kwam ik in het donker bij de lodge aan. Bij de receptie werd ik vriendelijk ontvangen door een receptioniste. Na wat formulieren invullen werd ik naar mijn kamer gebracht. Het is een kleinschalig hotel dat uit uit zo’n 40 kleine bungalow huisjes bestaat rondom een grote tuin.

Een personeelslid van het hotel bracht mij naar de kamer. De paden zijn goed verlicht, waardoor je de bungalow ’s avonds prima kunt vinden. Ik was heel tevreden met mijn bungalow. De bungalow had een mooi rieten dak en een kleine patio aan de voorkant met een stoel.

De slaapkamer bestond uit twee twijfelaarsbedden met klamboes. De bedden waren mooi versierd met bloemen. Ik heb heerlijk geslapen tijdens de eerste twee nachten dat ik er was, maar ik ben niet zo heel kieskeurig qua bedformaat en hardheid van het bed. De ramen zijn open, maar met gaas/hoor ervoor, zodat er geen muggen en vliegen binnen kunnen komen. Aan de buitenzijde kun je de ramen dichtdoen door middel van een houten paneel. De badkamer was ook prima met een dubbele wastafel, een apart toilet en een douche. De douche was heerlijk warm, wat ook niet altijd even vanzelfsprekend is in Afrika 😉

Moivaro Plantation Coffee Lodge slaapkamer

’s ochtends was het ontbijt goed. Het was erg rustig in het hotel (ik denk zo’n 10 mensen), maar toch was er ruime keuze bij het ontbijtbuffet. Yoghurt, muesli, broodjes met beleg en je kon eieren laten maken zoals je wilde. Voor de lunch kon je kiezen uit een aantal (ik meen 5) gerechten en ’s avonds was er een menu kaart met een 3-gangenmenu met verschillende lokale en westerse gerechten.

Houd er rekening mee dat het eten soms wel even op zich kan laten wachten. Dit is natuurlijk helemaal oke, maar voor het geval je een briefing een uur later zou hebben kun je beter iets eerder gaan lunchen dan een uur van tevoren (ik spreek uit ervaring 😉). De prijzen van het eten lagen onder het Westerse niveau. De exacte prijzen weet ik niet meer, maar ik meen dat je voor een 3-gangenmenu ’s avonds rond de 20 euro betaalde.

Het restaurant grenst aan de grote tuin met zwembad. Rondom het zwembad staan fijne bedjes en elke dag liggen er schone handdoeken bij het zwembad klaar om gebruik van te maken.

Na de beklimming van de Kilimanjaro heb ik ook een nacht in het hotel geslapen, dit zit bij de reis inbegrepen. Helaas (of gelukkig na afloop en niet voor de beklimming) regende het, maar paraplu’s zijn overal beschikbaar binnen het hotel. Ik sliep weer in dezelfde kamer als voor de beklimming. Een warme douche na 7 dagen niet douchen was de beste douche die ik ooit heb gehad. Houd er rekening mee dat het warme water niet oneindig is. Wanneer je een kamer met z’n tweeën deelt, zorg dan dat de eerste persoon niet te lang doucht, zodat de tweede persoon ook nog onder een warme douche kan staan. Dit is vooral een tip van mijn mede bergbeklimmer, hij spreekt uit ervaring 😊

De groep

Zoals ik eerder aangaf, wilde ik graag een groepsreis boeken omdat ik alleen zou gaan. Op de website van Explore Tanzania was een overzicht te vinden waar de groepsreizen op stonden en hoe veel mensen er geboekt hadden. Op de reis die ik geboekt had stonden nog 2 mensen ingeschreven. Tot op de dag van vertrek stond het aantal met mij erbij op 3. Ik verwachtte dat we wel gecombineerd zouden worden met een andere groep, maar dit bleek niet het geval.

In het hotel bij het ontbijt vertelde een hotelmedewerker dat de twee mensen waarmee ik de Kilimanjaro op zou gaan, achter mij zaten. Ik heb het grootste geluk van de wereld gehad dat dit twee van de meest grappige, aardige en lieve personen zijn geweest die ik ooit heb ontmoet. Elke dag heb ik zo hard gelachen dat ik moest oppassen om niet in mijn broek te plassen… Beter van niet als je een week niet kunt douchen. Daarnaast hadden we ook dezelfde wandelsnelheid en conditieniveau. Vooraf had ik er niet bij stil gestaan hoe belangrijk het is dat je hetzelfde tempo loopt. Niets vervelender dan dat je constant op iemand moet wachten of dat jij achter aan de groep loopt.

Besef je dus dat de groep erg belangrijk is. Je brengt 7 dagen met elkaar door van vroeg tot laat. Je raakt vermoeid, krijgt hoofdpijn, slaap slecht. Het is dan fijn als je goed kan opschieten met je reismaatjes. Ik heb hier ontzettend veel geluk mee gehad. Thanks Gerdien en Joris voor deze super leuke week😊

Briefing

De dag na aankomst in het hotel kwam er een voormalig gids langs om ons een briefing te geven. Alle praktische zaken werden besproken. Wat moeten we meenemen, wat kunnen we in het hotel achterlaten (bikini natuurlijk, kans is vrij klein dat je die op de berg nodig hebt), tips over de beklimming (is het handig om bijvoorbeeld twee paar sokken over elkaar te dragen?) en de drie ‘regels’ voor het beklimmen van de berg:

Drink veel, heel veel. Liefst minimaal 4 liter per dag. Dit lijkt onmogelijk, maar blijkt toch veel makkelijker dan gedacht. In Nederland ben ik niet zo’n grote drinken (ben mijn leven aan het beteren 😊), maar ik redde 4 liter makkelijk.
PMA, positive mental attitude. Oftewel: positief zijn/blijven! Er zullen momenten zijn dat je het zwaar krijgt. Wij maakten er een sport van om elke keer dat er een beetje geklaagd werd ‘PMA’ te roepen. Niet dat je niet mag klagen, maar op deze manier bleven we toch de moed erin houden op de momenten dat het tegen zat.
Pole, pole! Dit betekent dat je rustig loopt, stapje voor stapje. Om aan de hoogte te wennen, kun je het best heel langzaam wandelen. Zo langzaam dat je denkt, gaan we de top wel op tijd halen? Met elke stap laat je je lichaam aan de hoogte wennen zonder dat je snel vermoeid raakt.

Gidsen en porters

Met z’n drieën hadden we in totaal 18 porters/gidsen tot onze beschikking. Ja je leest dit goed, 18! Dit is dus zes ‘personeelsleden’ per persoon. Hadden we dit nodig? Jazeker! Ze hebben ons leven fantastisch (makkelijk) gemaakt op de berg.

Er waren twee gidsen die met ons mee liepen. Soms bleef één van de gidsen ’s ochtends nog iets langer achter in het basiskamp, maar kwam ons op een later moment weer inhalen en bij ons lopen. De gidsen zijn zeer ervaren en hebben ontelbaar veel keren de berg beklommen. Zij zijn ook degene dit tot de top van de Kilimanjaro met je meelopen. De hoofdgids was een man van rond de 30 (al is leeftijden inschatten niet mijn sterkste kwaliteit…), de tweede gids was een stuk ouder, ik gok rond de 50. Ook hij heeft de berg al vaak beklommen. We waren dus in goede handen.

Beide gidsen hadden een (zware) backpack mee gedurende de dag. Hierin zaten verschillende noodkitjes, waaronder ook een zuurstoffles. In eerste instantie schrok ik hier een beetje van, maar het geeft ook een heel veilig gevoel. Stel je komt zuurstof tekort, dan is er hulp in de buurt en ben je niet op jezelf aangewezen.

Eén van de porters was een kok. In ons geval was dat een jonge vrouw van zo’n 23 jaar oud. Ze heeft dagelijks ons ontbijt, lunch en avondeten verzorgd. Ook was er rond een uur of 4 teatime, vaak met een snack zoals popcorn. Ik wist niet dat je zo goed kon eten op een berg in zulke primitieve omstandigheden. In dit artikel vertel ik welk eten in zelf heb meegenomen.

Ieder kregen we een eigen porter toegewezen die onze backpack gedurende de dag droeg. Zelf neem je namelijk je (kleinere) daypack mee tijdens de beklimming. ’s Ochtends pak je je backpack in en geeft het aan de porter. Hij doet je backpack weer in een beschermtas, zodat deze altijd beschermd is en hij dit makkelijk op zijn hoofd kan dragen. Alle spullen nemen de porters namelijk mee op hun hoofd. Bij aankomst in het kamp aan het eind van de middag ligt je backpack weer klaar in je tent.

De overige porters zijn er voor verschillende andere werkzaamheden, zoals het meenemen van een chemisch toilet (ik noemde onze trip de glamping editie 😛 ), het meenemen van eten (zelfs eieren worden tot de laatste dag meegenomen én blijven heel), het op- en afbreken van de tenten en het meenemen van de tenten van kamp naar kamp.

Zoals ik eerder vermeldde wilde ik graag een organisatie boeken waarbij de porters ook goed behandeld worden. Dit is lastig te controleren op het moment van boeken, maar ik ben erg blij met mijn keuze geweest. De porters hadden allemaal ‘nette’ kleding aan, als in: goede schoenen en goede broeken/shirts om 7 dagen in te wandelen. De twee gidsen hadden kleding aan met het logo van de organisatie erop. Onderweg heb ik soms porters gezien met vertrapte schoenen en kleding met gaten. Ik denk dat dit toch aangeeft hoe goed een werkgever zorgt voor hun personeel/porters.

Zo, dit artikel werd zo lang dat ik heb besloten om er meerdere artikelen aan te wijden. Wil je meer lezen over mijn ervaring van het beklimmen van de Kilimanjaro? Lees dan verder in een van de volgende artikelen: